Jakie są najczęściej popełniane błędy przez uczących się japońskiego?

"Dla Polaka język japoński jest bardzo specyficzny do nauki. Być może wymowa nie stwarza nam większych problemów, jednak już słownictwo, gramatyka, a w szczególności system pisma generuje u uczących się japońskiego dużo pomyłek. Przyjrzyjmy się zatem kilku błędom, które Polakom (ale nie tylko) najczęściej się zdarzają.

ネコがあります [neko ga arimasu] - dwa podobne do siebie czasowniki japońskie: ある oraz いる przetłumaczymy na język polski dokładnie tak samo - być (w jakimś miejscu). Stąd zapewne pomyłki wynikające z zamieniania tych słów. Pamiętajmy, że ある używamy do przedmiotów nieożywionych oraz roślin, natomiast いる mówiąc o osobach i zwierzętach. ネコがあります będzie więc znaczyło nie tyle, że "jest kot", co raczej "jest ciało kota" - który już odszedł na tamten świat.

学校に作文を書いた [gakkou ni sakubun wo kaita] - rozróżnienie partykuł に oraz で jako okoliczników miejsca bywa kłopotliwe, szczególnie dlatego, że najpierw uczymy się konstrukcji opisujących, gdzie co się znajduje (partykuła に), a dopiero potem opowiadania, gdzie coś zrobiliśmy - a niestety większość produkowanych przez nas zdań to raczej ten drugi schemat. Zapamiętajmy więc, że z prawie wszystkimi czasownikami, mówiąc o miejscu (w szkole, na dworcu, w kinie) używamy partykuły で. Jeżeli chodzi zaś o に, to łączy się ona z niewieloma wyjątkami - najważniejsze z nich to ある (być w), いる (być w), とまる (zatrzymać się w), つとめる (być zatrudnionym w) oraz すむ (mieszkać w).

いただきます！ [itadakimasu] - należy pamiętać, że kultura japońska różni się znacznie od polskiej i dlatego nie zawsze możemy tłumaczyć bezpośrednio z obcego na nasze. Owszem, zwrotu tego używamy przy stole przed rozpoczęciem posiłku - nie znaczy to jednak, że いただきます przełożymy jako "Smacznego!". Co najważniejsze, słowa tego używamy do siebie samych, nie do innych osób - znaczy to więc mniej więcej "przyjmuję ten posiłek" lub "pozwolę sobie to zjeść". Niepoprawne tłumaczenie jest źródłem zabawnych pomyłek - wystarczy wyobrazić sobie, że przechodząc, krzykniemy w ten sposób do Japończyka, który akurat je kanapkę...

私はお元気です。 [watashi wa ogenki desu] - honoryfikatywność to w języku japońskim temat-rzeka. Podczas gdy po polsku ograniczamy się właściwie do rozróżnienia "ty" i "Pan/Pani", w japońskim poziomów grzeczności mamy dużo więcej. Warto więc zapamiętać, że przedrostek お jest wyrazem szacunku (お元気 można przetłumaczyć jako "szanowne zdrowie"), i nigdy nie dodamy go, mówiąc o nas samych.

みんなさん [minna san] - początkujący często mylą dwa słowa, których można właściwie używać zamiennie, mając na myśli "wszyscy" - みんな oraz みなさん. Pamiętajmy, żeby nie robić hybrydy tych dwóch elementów, bo zacytowane na początku みんなさん jest niestety zupełnie niepoprawne.

あなたは？ [anata wa?] - kolejnym objawem odmienności japońskiej kultury jest niechętne używanie zaimków osobowych takich jak "ty", "ona"... pamiętajmy, że Japończycy uwielbiają imiona i, nawet mówiąc bezpośrednio do siebie, używają zwrotów w trzeciej osobie: "A czy Pan Mirek ma się dobrze?". Japońskie zaimki osobowe są bardzo specyficzne, więc nie można stosować w każdej sytuacji tłumaczenia "ty" jako あなた - wersja z imieniem jest zawsze bezpieczniejsza.

Błędów popełnianych przez uczących się japońskiego jest oczywiście dużo więcej, a uczniowie zwykle potrafią wykazać się dużą "pomysłowością" w przekręcaniu konstrukcji. Wspomniane wyżej pomyłki zdarzają się jednak prawie każdemu, dlatego warto przyswoić sobie ich poprawne wersje".

 Źródło: http://www.e-korepetycje.net/artykuly/bledy-uczacych-sie-japonskiego

"W językach azjatyckich bardzo często ludzi odstraszają "krzaczki", które zastępują alfabet łaciński. W języku japońskim są to: Kana (dwa sylabariusze: Hiragana i Katakana), oraz zaczerpnięte z języka chińskiego znaki Kanji.
O ile kany można nauczyć się w kilka dni/tygodni, o tyle Kanji są dużo trudniejsze, no i jest ich o wiele więcej, do tego jeszcze dochodzi kolejność stawiania kresek i różne czytania.
Przy "szybkiej nauce" języka można Kanji ominąć - w języku mówionym nie są one potrzebne, a w pisanym można je zastąpić hiraganą". 

Źródło: http://zapytaj.onet.pl/Category/015,009/2,6247312,Jak_szybko_nauczyc_sie_jezyka_japonskiego.html

 

"Nasz zapał do nauki mogą ostudzić nie tylko wizje koszmaru związanego z nauką japońskiego roztaczane na niektórych forach internetowych. Czasem ktoś będzie nas przekonywał, że to „piąte koło u wozu”, bo wszyscy Japończycy mówią świetnie po angielsku. W rzeczywistości niestety znajomość angielskiego wśród Japończyków nie jest aż tak powszechna, a rozmowa z nimi po japońsku daje o wiele więcej satysfakcji. Poza tym zawsze lepiej mieć dodatkowe koło u wozu, nawet tylko na zapas, niż miałoby któregoś do kompletu brakować". Źródło: http://www.conversa.com.pl/dlaczego-jezyk-japonski/

 

 

 

Nothing less, nothing more. It’s that simple! (http://japanese.lingualift.com/blog/10-steps-to-learn-japanese/)